Hiszpania

Hiszpania

Hiszpania oddzielona na północy Pirenejami od reszty Europy, na południu nieomal sięga Afryki. Ma długie atlantyckie i śródziemnomorskie wybrzeże oraz dwa archipelagi – Baleary i Wyspy Kanaryjskie. Bardzo różne są to zarówno klimat, jak i pejzaż, który zmienia się od pokrytych śniegiem pirenejski szczytów, poprzez zielone łąki Galicji i pomarańczowe gaje Walencji, aż do pustynnej Almerii. Madryt jest najwyżej położoną Europejską stolicą, a sama Hiszpania najbardziej górzystym, po Szwajcarii i Austrii, krajem. Niezliczone pasma górskie zawsze utrudniały komunikację. Zanim pojawiła się kolej, łatwiej było przewozić towary z Barcelony do Ameryki Południowej niż do Madrytu. W czasach starożytnych obszar Hiszpanii stanowił atrakcyjny cel dla obcych najeźdźców – Fenicjan, Greków i Rzymian. W średniowieczu większą częścią jej terytorium rządzili Arabowie przybyli w ósmym wieku z Afryki Północnej. Kraj odzyskany przez chrześcijan w czasie rekonkwisty został zjednoczony w końcu piętnastego wieku. Kolejni władcy usiłowali narzucać wspólny model kultury, Hiszpania pozostała jednak pod tym względem zróżnicowana. Kilka regionów zachowało silne poczucie odrębności – wielu Basków i Katalończyków nie uważa się za Hiszpanów. W szesnastym wieku Hiszpanie podbili wiele cywilizacji np. tereny Meksyku, Peru czy Chile.

Życie większości Hiszpanów koncentruje się głównie wokół rodziny. Trzy pokolenia potrafią żyć pod jednym dachem albo, w ostateczności, codziennie się spotykać. Hiszpanie nawet od urodzenia mieszkający w miastach odczuwają głęboki związek ze swoim pueblo – miasteczkiem lub wioską, z której pochodzi rodzina – i powracają tam chętnie przy każdej okazji.

W Hiszpanii dzień jest długi, a słowem madrugada określa się porę pomiędzy północą a wschodem słońca, kiedy ulice miast bywają jeszcze gwarne. W wielu miastach i miasteczkach wieczorem ludzie ciągle jeszcze wychodzą na tradycyjne paseo i ulice wypełnia tłum spacerowiczów. Jada się w towarzystwie; przy tapas lub obiedzie gromadzą się zazwyczaj duże grupy. Nic dziwnego, że w Hiszpanii na jednego mieszkańca przypada więcej barów i restauracji niż w innych krajach. W tym słonecznym kraju rosną między innymi pomarańcze, cytryny i klementynki, szczególnie w regionie Walencji. Drzewa oliwne sadzone w długich rzędach zajmują rozległe tereny Andaluzji.

W stolicy warto odwiedzić kilka zabytkowych obiektów: Katedrę San Isidro, czyli barokowy kościół Jezuitów pw. świętego Piotra i Pawła wzniesiony w siedemnastym wieku, słynny plac Puerta del Sol – centralny punkt Madrytu i popularne miejsce spotkań, Plaza de la Villa czy Kościół san Nicolas. Pasjonaci sztuki na pewno pokochają Madryt wraz z jego muzeami – Muzeum Thyssen-Bornemisza czy  Museo del Prado. Ponad rzeką Manzanares wznosi się pełna przepychu królewska rezydencja Habsburgów Palacio Real, zamieszkiwana przez władców Hiszpanii przez blisko 200 lat.

Madryt, choć stolica, bezustannie w rywalizuje w handlu, sztuce i sporcie z Barceloną, głównym miastem Katalonii. Miasto to jest nie tylko prężnie działającym portem, ale też dynamicznym, otwartym na obce wpływy ośrodkiem twórczym. Barcelona ma więcej budowli secesyjnych niż którekolwiek miasto na świecie, głównie za sprawą Antoniego Gaudi i jego awangardowych prac takich jak Sagrada Família czy Casa Milà.  Znaleźć tu można też dużo starsze zabytki takie jak gotycka Katedra Santa Eulalia czy siedemnastowieczny Zamek Montjuïc. To tylko niektóre z wielu wartych zobaczenia obiektów tego hiszpańskiego miasta. Ze względu na powiązania wielu artystów z Barceloną znajduje się tu mnóstwo muzeów, np. Muzeum Picassa. Fanom sportu miasto oferuje ogromny stadion Nou Camp i słynny klub piłkarski FC Barcelona.